اين يادداشتم را در روزنامه‌ي شرق اين‌جا بخوانيد:
محسن نريمان٬ نماينده‌ي مردم بابل در مجلس شوراي اسلامي روز چهارشنبه در نطق ميان‌دستوري به انتقاد از وضع موجود پرداخت و با ارائه پاره‌اي آمارهاي اقتصادي خواستار اصلاح روند مديريتي موجود شد. نطق نريمان را مي‌توان در نوع خود يكي از صريح‌ترين سخناني دانست كه در سال‌هاي اخير بر زبان يكي از نمايندگان مردم جاري شده و مجال آن را يافته است كه از تريبون مجلس به گوش همگان برسد. نمايندگان اقليت مجلس دوره‌ي نهم كه گويي در سال‌هاي اخير تعداد قليل‌شان و فضاي نامساعد مجلس امكان هرگونه موضع‌گيري تأثيرگذاري را ازشان گرفته بود٬ در ماه‌هاي پاياني مجلس تلاش مي‌كنند تا دست‌كم نارضايتي خود را از وضع موجود ابراز داشته و حضور پررنگ‌تري به تركيب كم‌جمعيت خود دهند. در اين باره و به طور مشخص درباره‌ي سخنان اخير نريمان بايد سه نكته را مورد توجه قرار داد:
نكته‌ي اول اين كه بايد تفاوت قايل شد ميان سخنان نمايندگان اقليت كه در اين سال‌ها به دليل فضاي افراطي مجلس و نيز آماده نيودن فضاي رسانه‌اي جامعه براي انتقال و پخش انتقادهاي اين‌چنيني سكوت اختيار كرده بودند از يك سو٬ و از سوي ديگر سخنان و رفتارهاي نمايندگان اكثريت كه با نزديك شدن به زمان انتخابات مواضع خود را نرم‌تر كرده و چرخش‌هايي را در كلام و رفتار خود نمايان ساخته‌اند. به بيان ديگر٬ اگر آقاي مطهري به ناگاه در اين ماه‌هاي اخير يادش آمده است كه راهپيمايي 25 خرداد خودجوش بوده و يا در اعتراض به تعليق طرح سوال از رييس‌جمهور استعفا مي‌كند٬ يا آقاي توكلي در ماه‌هاي پاياني مجلس به دولت پيشنهاد استعفا مي‌دهد و –در سطحي ديگر- آقاي حميد رسايي از ورود اصلاح‌طلبان معتدل با محوريت آقاي هاشمي به انتخابات مجلس استقبال مي‌كند٬ اين تغييرات٬ جملگي اين سوال ساده را در ذهن شهروندان برمي‌انگيزاند كه اين آقايان تا به حال كجا بوده‌اند و چگونه است كه اين‌همه تغيير در نگرش و رفتار ايشان در همين ماه‌هاي اخير رخ داده است. ذهن بيدار جامعه فراموش نمي‌كند كه حتي اگر نمايندگان اقليت –با چند استثنا- در اين سال‌ها سخن چنداني بر زبان نراندند٬ اما تسليم فشارها و همرنگ جماعت هم نشدند و بر خلاف خواست جامعه كلامي نگفتند و آن زمان كه اكثريت مطلق در صحن مجلس فرياد زنده باد و مرده باد سر دادند٬ دست كم با سكوت خود نارضايتي‌شان را از فضاي ملتهب و افراطي موجود نشان دادند. اين مشي خردمندانه‌ي نمايندگان اقليت تفاوت بسيار دارند با مشي نمايندگاني كه در تمام اين سال‌ها خواست جامعه را ناديده گرفته و چشم خود را به روي واقعيت بسته بودند و حالا در ماه‌هاي پاياني به ياد سخنان متفاوت و رفتارهاي اصلاح‌طلبانه افتاده‌اند.
نكته‌ي دوم اين كه به راستي نريمان چه گفت كه تا اين حد مورد توجه و استقبال قرار گرفت؟ واقعيت اين است كه سخنان وي حاوي هيچ اطلاعات سري و مكتومي نبود كه بتوان او را بابت افشاي آن مؤاخده كرد. به ديگر كلام٬ وي تنها با در كنار هم قرار دادن پاره‌اي از واقعيت‌هاي آماري و نيز يادآوري برخي مفاد قانوني٬ تصويري كوچك٬ اما واقعي٬ را از آشفتگي و بي‌برنامگي فضاي مديريتي امروز جامعه به تصوير كشيد و از ابزارهاي قانوني براي پايان دادن به اين روند سخن گفت. اين همان تصوير واقعي‌اي است كه نمايندگان اصولگرا از نمايش آن واهمه دارند و گمان مي‌كنند با سخن نگفتن از آن و امروز و فردا كردن مي‌توانند مشكلات را از سر راه بردارند. از اين رو٬ سخنان نريمان را مي‌توان به مثابه‌ي تلنگري به اين نمايندگان دانست كه ديگر چيزي براي مخفي كردن وجود ندارد. همه چيز عيان است و اگر مي‌خواهيد تلاشي كنيد٬ بهتر است به جان آن‌كه تلاش خود را مصروف پرده‌پوشي كنيد٬ براي حل مشكل به كارش گيريد.
این نظر توسط یک سرپرست وبلاگ حذف شد.
پاسخحذفخب وقتي مي‌داني اگر فحش بدهي پيام را پاك مي‌كنم٬ چرا مي‌دهي؟! :)
پاسخحذفاین نظر توسط یک سرپرست وبلاگ حذف شد.
پاسخحذفباز هم كه فحش دادي! :)
پاسخحذفاین نظر توسط یک سرپرست وبلاگ حذف شد.
پاسخحذف:))
پاسخحذفاگر حرفت را درست و مستند مي‌داني٬ بيا درباره‌ش صحبت كنيم. شايد حق با تو باشه٬ شايد هم با من. ولي اگر حرف حساب نداري٬ با فحش دادن هم كارت پيش نمي‌ره!
این نظر توسط یک سرپرست وبلاگ حذف شد.
پاسخحذفاین نظر توسط یک سرپرست وبلاگ حذف شد.
پاسخحذفاین نظر توسط یک سرپرست وبلاگ حذف شد.
پاسخحذفالبته شما هم که قصد تبلیغ برای این آقا را ندارید؟داشتن صداقت در نوشتن خیلی مهم تر از ژست های روشنفکرانه است.
پاسخحذف