سالاد فصل

اول اين‌كه شاعر مي‌فرمايد:

آفاق را گرديده‌ام٬ مهر بتان سنجيده‌ام

بسيار خوبان ديده‌ام٬ اما تو چيز ديگري

به نظرم كلام بسيار درستي است. چون من هم ترشي‌هاي زيادي را براي سالاد فصل آزموده‌ام و معتقدم آب‌غوره چيز ديگري است. آب‌ليمو و آب‌نارنج و سركه (در انواع آن: سركه ساده٬ سركه سيب٬ سركه خرما و ...) هر يك به جاي خود؛ اما هيچ چيزي با طعم آب‌غوره‌اي كه با روغن زيتون درآميخته و چاشنيِ نمك و فلفل سياه داشته باشد٬ برابري نمي‌كند.

دوم اين‌كه من پياز خام را در سالاد فصل بسيار دوست دارم. اين البته به گمانم عقبه‌اش به رگ و ريشة بابلي من برمي‌گردد كه مثلا بابلي‌ها در ماست و خيار هم پياز مي‌ريزند. برخي هم پيازچه مي‌ريزند كه هر دويش خوب است. با اين حساب سالاد فصل به سبك من دو حالت مي‌تواند داشته باشد. حالت اول تركيب موادي است كه بدون آن‌ها سالاد فصل معنايي ندارد. الويت اول است و حداقل‌ها را در بر مي‌گيرد. مانند "مديريت عمومي" دكتر الواني كه مطالعه‌اش براي شركت در آزمون كارشناسي ارشد مديريت ضروري است و بدون آن نمي‌توان انتظار داشت كسي نتيجه‌اي از اين آزمون بگيرد. بايدي است:

كاهو٬ گوجه٬ پياز (يا پيازچه٬ بسته به ذائقه)٬ آبغوره٬ روغن زيتون٬ نمك٬ فلفل سياه و "پودر ماست و خيار هميشك" (كه در تمامي سوپر ماركت‌ها مي‌توانيد بيابيدش.) فرمول آن‌چناني هم ندارد. كاهو و و گوجه و خيار را ريز كرده (نه خيلي ريز و نه آن‌چنان درشت) و بعد هم چاشني‌ها را به اندازة متعادلي به آن اضافه مي‌كنيم.

الويت دوم كه حضورش بر شأن سالاد مي‌افزايد٬ ليكن نبودنش در ماهيت سالادي آن تغييري حادث نمي‌كند٬ عبارت است از:

قارچ خام٬ هويج٬ خيار و جوانة گندم. طبيعي است كه قارچ و خيار بايد تكه‌تكه و هويج رنده شود.

اين دستة دوم٬ همان "مباني سازمان و مديريت" رضاييان و "رفتار سازماني" رابينز و "منابع انساني" سعادت است كه بدون آن‌ها هم مي‌توان اميد به قبولي داشت٬ اما مطالعه‌شان به صواب نزديك‌تر است.

ظاهرا اين آب‌غوره خواص درماني زيادي هم دارد و در طب قديم و جديد مورد عنايت فراوان بوده است. اين‌جا را ببينيد.