حرف تكراري

توضيح: اين يادداشت حرف تازه‌اي ندارد و تنها تكرار حرف‌هايي‌ست كه پيش‌تر اين‌جا زدم. بهانه‌ي جديدي دستم آمد كه دوباره بگويمشان.

يكي برداشته يك يادداشتي را نمي‌دانم از كجايش درآورده و چپانده است در صفحه‌ي دكتر شريعتي در فيس‌بوك. بالاش هم عكسي از دكتر را گذاشته كه زانوي غم در بغل گرفته است و انگار بنده‌ي خدا مي‌دانسته قرار است روزي بيايد كه هر كسي هر چيزي را كه عشقش كشيد بكند تو پاچه‌ي او و به نام او به خورد خلق‌الله بدهد.

از ديروز تا به حال كه اين يادداشت روي صفحه رفته است٬ هزار و خرده‌اي نفر آن را لايك زده‌اند٬ كساني هم آمده‌اند پاي مطلب نظري چيزي داده‌اند. نظرها كه بعضي‌شان ديدني‌ست. آقايي به پينگليش نوشته است "سعديا مرد نكونام نميرد هرگز." ديگري –باز به پينگليش- نوشته "مي‌خوامت دكتر. دوسِت دارم." گلچين پيام‌ها اين‌جاست:

- mrcccccccccccccccccccccciiiiiiiiiiiii dr

- چه زیبا گفتی دکتر... تقصیر از ما نیست...............

- Doro0de faravan bar dr.

- ياد استاد شريعتی گرامی چه قلم روح نوازی داشتند!

- besiar zibast..........taghsire man nist ingone be ma yad dadan dost dashtan ra

- حقیقتی است انکار ناپذیر

- دکتر شریعتی فوق العاده هستش

- به نظر من هرکس لیاقت شنیدن حرفهای دکتر رو نداره باید از چشم م زدوران محفوظ داشت

- vayyyyyyyy kojayi dr

- من عاشق این نوشته هستم....بی نظیره.......

- ey osta vaghean to yek sibe sorkh doost dashtani boodi +v hasti

- just dr.

- aaliiiii bud :P bahse emruze ma bod :)

به جز چند نفر معدودي كه منبع مطلب را پرسيده‌اند و يك نفر كه با قطعيت گفته است اين مطلب ادبياتش به ادبيات دكتر شريعتي نمي‌خورد و از نوشته‌هاي دكتر نيست٬ باقي هزار و اندي نفري كه آمده و لايك زده و هورا كشيده‌‌اند٬ كمترين زحمتي به خودشان نداده‌اند كه از صحت و سقم مطلب اطلاع حاصل كنند. حرف‌ها مي‌زنم. طرف حاضر نيست از پينگليش‌نويسي دست‌ بر‌دارد و كمي زحمت فارسي نوشتن را بر خودش هموار كند؛ حالا انتظار داشته باشيم برود تحقيق درباره‌ي صحت و سقم مطلب كند؟ كساني كه صفحه را اداره مي‌كنند هم عين خيالشان نبوده است كه دست‌كم آن‌ها بايد پيش از درج اين مطلب از موثق بودنش اطلاع حاصل كنند. اصلا يك اوضاعي‌ست. هيچ چيزي ديگر حساب و كتاب ندارد انگار.

پ.ن.1. آمدم در اينترنت سراغي بگيرم كه شايد نام نويسنده‌ي فلك‌زده‌ش پيدا شود. ديدم اين‌جا كه ديگر اصلا سگ صاحبش را نمي‌شناسد. هزار تا وبلاگ و سايت پيدا كردم كه همه‌شان يقه‌ي دكتر شريعتي را چسبيده بودند و اصرار داشتند اين مطلب از او است. طرفه آن‌كه هيچ‌كدامشان هم نام كتاب يا سخنراني يا هر چيز ديگري از دكتر را كه حاوي اين يادداشت باشد٬ نياورده بودند. يقين دارم اگر خود دكتر هم زنده مي‌شد و شهادت مي‌داد كه در زندگيش چنين حرف‌هايي ازش در نيامده است٬ كسي زير بار نمي‌رفت و همه مي‌گفتند گفته‌اي و يادت نمي‌آيد. اصلا چنان همه‌جا اين يادداشت را چسبانده‌اند به ريش دكتر كه انگار اگر كسي بخواهد انكارش كند٬ مغرض به حساب مي‌آيد و متهم مي‌شود كه مي‌خواهد مفاخر ايراني را به باد بدهد. مي‌دانيد كه اين روزها كل مفاخر تاريخ اين مرز و بوم خلاصه شده است در كوروش كبير و دكتر شريعتي و دكتر حسابي و دو سه نفر ديگر. به قول خود دكتر شريعتي بیماری‌اي شده است که از فرط عمومیتش٬ هر که از آن سالم مانده باشد بیمار می‌نماید. (اميدوارم اين يكي دست‌كم از نوشته‌هاي خود دكتر باشد. باور كنيد خودم فايل صوتي‌ش را هم شنيده‌ام. مگر اين‌كه بعدا معلوم شود كسي صداي دكتر را تقليد كرده و به نام او جا زده است. چه مي‌دانيم به خدا. كنتور كه ندارد.)

پ.ن.2. كسي در گودر نوشت اين يادداشت اصلش مال مرضيه رسولي٬ صاحب وبلاگ سه روز پيش است. من در اينترنت چرخي زدم و نشانه‌هايي از اين نوشته را در وبلاگ قديمي مرضيه رسولي در پرشين‌بلاگ يافتم. اما چون وبلاگش غيرفعال شده است٬ نتوانستم داخلش شوم و آمار بيشتري بگيرم و ببينم خودش نوشته يا او هم از جايي نقلشان كرده است. حالا آنش اهميت زيادي ندارد. يعني الان موضوع اصلي پيدا كردن صاحب بچه نيست. حرف بر سر اين بلبشو٬ اين جنگل بي سر و ته است كه معلوم نيست كجاش به كجاش وصل است. اصلا وصل است؟