Supercook

اين سايت آشپزي را ببينيد. چيز جالبي است. ليست موادي را كه در خانه داريد مي‌گيرد و تمام غذاهايي را كه با آن‌ها مي‌توانيد درست كنيد٬ معرفي مي‌كند.

نسبت به سايت‌هاي مشابهي كه قبلن ديده بودم بهتر كار مي‌كند. اولن پيش‌فرض‌هاي منطقي‌اي دارد. يعني لازم نيست وقتي مي‌خواهيد مواد غذايي موجود در خانه را ليست كنيد٬ آب و نمك و شكر و اين‌جور چيزها را هم بياوريد. پيش‌فرضش اين است كه اين‌چيزها در هر آشپزخانه‌اي وجود دارد. دوم اين‌كه خودش هم پيشنهادهايي مي‌دهد و گاهي هم مي‌پرسد كه فلان چيز را هم داريد يا نه كه اينش خيلي خوب است. آدم ممكن است داشته باشد و يادش رفته باشد بنويسد. سوم اين كه مي‌توانيد بگوييد مي‌خواهم فلان غذا را درست كنم و او هم ليست خريدي مي‌دهد دستتان كه اين‌ها را بخريد و بياوريد. بالاي ليست خريد هم علامت پرينتر دارد كه يعني زحمت نوشتن را هم از سر باز كرده است. خدا آخر و عاقبت ما تنبل‌ها را به خير كند. تنوع غذايي‌اش هم بسيار بسيار بالا است. فكر كنم اگر قرار باشد آدم هر روز هم يكي از غذاهايش را امتحان كند٬ عمر بي‌بقا كفاف چشيدن همه‌ي غذاهايش را ندهد.

ايراد اولش اين است كه توضيح طبخ غذاهايش چندان مبسوط نيست. يعني اين‌جوري نيست كه بگويد پياز را آن‌قدر تفت بدهيد كه طلايي شود٬ ولي نگذاريد بسوزد. همين‌جور كلي مي‌گويد و رد مي‌شود و تحليلش را به عهده‌ي خودتان مي‌گذارد. خارجي هستند ديگر. چه مي‌فهمند اين نكات ريز چه اهميتي در آشپزي دارد. چه مي‌فهمند تفاوت آبليمو و آب‌نارنج و آب‌غوره در چيست. ما بايد نسبت به خارجي‌ها در اين زمينه‌ها گذشت و بزرگواري داشته باشيم.

ايراد دومش اين‌كه براي تمام غذاهايش عكس نگذاشته است. آدم بايد تصوير غذا را داشته باشد تا ببيند اشتهايش مي‌كشد آن را درست كند يا نه.

سومي هم اين كه غذاهاي ايراني را ندارد. البته انتظاري هم نبود داشته باشد. ولي گفتم شايد ايده‌اي شود در ذهن كسي تا نمونه‌ي ايراني‌اش را –البته با در نظر گرفتن ظرافت و ريزه‌كاري‌هاي آشپزي ايراني- راه‌اندازي كند. تا آن زمان كه سايت فارسي‌اش راه بيفتد٬ ما خودمان را با همين غذاهاي خارجي سرگرم مي‌كنيم. به شرط اين‌كه خيلي معطل‌مان نكنند. نمي‌شود كه همه‌ي عمر غذاي خارجي بخوريم.