سينما پاراديزو را ديدم.
آن قدر چيزهاي زيادي را در آن دوست داشته‌ام كه براي ذكر همه‌ي آن‌ها بايد تمام فيلم را اين‌جا نمايش دهم.
از ميان همه‌ي اين دوست‌داشتني‌ها به اين يكي بسنده مي‌كنم كه كشيش –در حالي كه نفس‌زنان و هن‌هن‌كنان جاده‌ي سربالايي را گز مي‌كرد- در جواب آلفردوي دوچرخه‌سوار گفت:
"وقتي مي‌آييم، سرپاييني است و خدا كمك مي‌كند؛ اما موقع برگشتن خدا فقط مي‌نشيند و نگاه مي‌كند..."
“Going, it`s all downhill and the saints help out. But coming back, the saints just sit and watch…”
يکي از فيلم هاييه که خيلي دوست دارم ببينم ... ولي فرصت نشده تا حالا ...
پاسخحذفمن هم وصف این فیلم رو زیاد شنیدم ولی ندیدمش .متاسفانه
پاسخحذفقشنگ ترین صحنه این فیلم زمانیه که نینو که کارگردان معروفی شده توی سینمای اختصاصیش نشسته و داره به تدوین تیکه تیکه های سانسور شده فیلم ها(عاشقانه های فیلم های معروف جهان)نگاه می کنه. حماسه است اون سکانس
پاسخحذفبا این که گفتی:"از ميان همه‌ي اين دوست‌داشتني‌ها"، کاملا موافقم(:
پاسخحذف